W zimowym kalendarzu Bułgarów istnieją ciekawe formy świętowania, które wywodzą się ze starożytności i odzwierciedlają tożsamość tego południowo-słowiańskiego narodu.
Tradycja świętowania Kukerów zrodziła się z rytuałów dionizyjskich.
Ich zabawy i tańce mają charakter agrarny, nawiązujący do rodzącego się życia w przyrodzie. Scenariusz rytuału odnosi się do dojrzałości mężczyzn. Przedstawienia Kukerów są wykonywane przez kawalerów, którzy symbolicznie zapładniają ziemię, żeby dawała duże plony.
Każdy Kuker ma dwa przednie i od dwóch do czterech tylnych dzwonów, z których każdy waży od pół kilograma do 2 kilogramów.
Ciężar stroju jest wyzwaniem dla Kukera, bo wynosi od kilku do kilkudziesięciu kilogramów.
Sposób poruszania się uczestników przypomina starożytne rytuały ścigania złych duchów i sił, z użyciem masek i ognia, w czasie ważnych przemian życia, kiedy mija stary rok i nadchodzi nowy.
W 2015 roku ten zwyczaj ludowy został wpisany na listę UNESCO niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości.